Vandaag alweer dag 7 van de visvakantie. Veel wind en regenbuien. We kunnen alleen direct onder het eiland blijven of weer aan de zalmringen gaan hangen. We hebben geen zin het water op te gaan. We doen de ochtend rustig aan. Rene en Dirk hebben geen zin om de hele dag in de hut door te brengen en omdat we onze forelvistuig ook meegenomen hebben, besluiten ze de heuvels in te gaan naar een meertje waarvan we weten dat er (vooral kleine) forel in zit. Dirk heeft daar inmiddels al 3 keer eerder gevist. Ooit in 2008 zijn we daar met zijn allen naar toe geweest, maar toen we daar aankwamen bleek er nog een meter dik ijs in te liggen (begin mei en de ijsboor lag achter slot en grendel in het hutje van de waterleiding die uit het meer komt). Wiegert heeft last van zijn achillespees en gaat niet mee. Hij besluit daarom te gaan vissen in het aquarium.

Wim denkt dat hij het nog wel trekt ondanks een chronisch pijnlijke knie en gaat wel mee. 150 hoogtemeters over 2 km is best wel een hele tippel voor iemand van zijn leeftijd. Het pad kent een paar klimmetjes over de stenen en we moeten een paar beekjes over. Geen easy wandelpad alla een trottoir dus.

De auto die we van Karl Oddvar te leen hebben is een combi. Dus Rene gaat mee zittend op de voertrog van het paard van Isabel achterin de bak (helaas geen foto van beschikbaar!). De wandeling is prachtig met mooie uitzichten.

De herfst is echt gestart hier als je ziet hoeveel soorten paddenstoelen we tegenkomen (echt hele grote). Er zitten verschillende eetbare soorten tussen. We herkennen in elk geval eekhoorntjesbrood, maar omdat we niet helemaal zeker zijn van onze zaak laten we ze voor wat ze zijn (een mooi beeld; en op de foto overigens een niet eetbare soort!).

Boven zijn ook nog massa’s bosbessen te vinden (van die andere soort dan de normale; die met de grijsgroene blaadjes). Ook vinden we nog kraaiheidebessen (minder smakelijk maar wel veel vitamine C). Om een uurtje of 3 zijn we boven en verdelen we ons langs de oever en gaan de hengels uit. Al direct worden de 1e forelletjes gehaakt.

Echter, bijna allemaal te klein om mee te nemen vinden Dirk en Rene. Wim zit een paar honderd meter terug en als we uiteindelijk om een uurtje of 5 bij hem terugkomen blijkt dat ze bij hem nogal diep gehaakt waren zodat ze terugzetten niet overleeft zouden hebben.

In totaal hebben we zo’ n ruim 35 forelletjes gehaakt met zijn 3en. Het overgrote merendeel daarvan is teruggezet. Terug in de hut zegt Wim dat hij de pieren anders vond dan vroeger en hij vraagt zich af ze tegenwoordig soms met olie behandeld worden want hij kon ze amper aan de haak krijgen, zo glad waren ze. Dirk vraagt hem of het misschien iets met zijn reactiesnelheid te maken kan hebben (hij is bijna 83 jaar!). Iemand oppert dat hij zo’n glad friemelend dingetje vasthouden waarschijnlijk niet meer gewend is. Hilariteit alom (tot pijnlijk verkrampte buikspieren toe) als Wiegert zegt dat hij misschien beter met slakken had kunnen vissen of anders dat hij mak zout had moeten meenemen om de pieren rustig te krijgen. We rollen bijna door de keet van het lachen.

Wiegert blijkt de tijd benut te hebben om de krabbenpoten en -scharen te kraken en het vlees er uit te halen (het bruine vlees uit de kop hadden we al apart gezet). Bij elkaar toch best wel een aardige berg krab. Aangezien we vandaag zeewolf eten, besluiten dat een krabsalade daar prima bij past en dus maken we die.

Het menu is dus aardappels, groenten, zeewolf, we hebben nog 2 scharren en dus krabsalade. Een toetje kan er daarna niet meer bij. De vruchtenyogurt en rabarber blijven dus in de koelkast. Ook hebben we nog genoeg krabsalade over om een paar dagen op toastjes krabsalade te leven (gelukkig tolereren we ons helemaal geen luxe op onze visvakanties). Zo jammer, dat het zo’n klus is om die dieren schoon te maken, ze zijn immers zat te vangen. 2 krabbenkooien leveren per dag al snel een 40 grote krabben op. We kunnen die van Bjørn Åger zo gebruiken. We hebben inmiddels bericht van de douane dat krab niet onder het quotum valt en het zou dus wel kunnen, maar het werk houdt ons tegen (Dirk, Wiegert, Wim en Niels weten precies hoeveel werk het is een koelbox vol te krijgen met krabbenpoten en -scharen). Na het eten heeft Wim er even helemaal genoeg van. Het natafelen vond hij zo interessant dat zijn hoofd al zowat in zijn bord was gevallen. Nee hoor, hij viel helemaal niet in slaap! Dirk merkt op dat hij een deja vous had en dat zijn kinderen dat toen ze klein waren ook wel eens overkwam. Opnieuw hilariteit alom waarna Wim toch maar even de bank opzoekt!

Weerbericht voor morgen is windstil evenals voor woensdag. We gaan dus nog een paar mooie dagen tegemoet en zullen zeker de zalmringen nog wel een keer aandoen. Diep gehaakte vissen gaan mee voor de buurman en voor Karl Oddvar (we zijn wel selectief want we zijn geen vishandelaren!).